1
1کلام خداوند که در ایام یوشیا فرزند آمون، پادشاه یهودا، بر صَفَنیا فرزند کوشی، پسر جِدَلیا، پسر اَمَریا، پسر حِزِقیا نازل شد:
هشدار به یهودا
2خداوند میفرماید:
«همه چیز را از روی زمین
یکسره نابود خواهم کرد؛
3انسان و حیوان را نابود خواهم کرد،
پرندگان آسمان و ماهیان دریا را،
و سنگهای لغزش را با شریران.
من آدمیان را از روی زمین
ریشهکن خواهم کرد؛»
این است فرمودۀ خداوند.
4«من دست خود را بر ضد یهودا دراز خواهم کرد،
بر ضد همۀ ساکنان اورشلیم؛
همۀ آثار باقیمانده از بَعَل را از این مکان ریشهکن خواهم کرد،
و نامهای موبدان و نیز کاهنان را،
5آنان را که بر بامها در برابر لشکر آسمان سَجده میکنند،
و آنان را که سَجده کرده، به خداوند سوگند میخورند و به مِلکوم نیز سوگند میخورند؛
6آنان را که از پیروی خداوند روی برمیتابند،
نه خداوند را میجویند
و نه از او مسئلت میکنند.»
نزدیک شدن روز خداوند
7در پیشگاه خداوندگارْ یهوه خاموش باشید،
زیرا که روز خداوند نزدیک است؛
خداوند قربانیای مهیا کرده
و دعوتشدگانِ خود را تقدیس نموده است.
8در روز قربانی خداوند،
«من صاحبمنصبان و شاهزادگان را مجازات خواهم کرد
و همۀ کسانی را که جامۀ بیگانه بر تن میکنند.
9در آن روز همۀ آنان را که از روی آستانه میجهند*1:9 احتمالاً به خرافات بتپرستان مربوط است؛ نگاه کنید به ۱ سموئیل ۵:۵. مجازات خواهم کرد، آنان را که خانۀ خداوند خویش را از ظلم و فریب آکنده میسازند.»
10خداوند میگوید: «در آن روز،
فریادی از ’دروازۀ ماهی‘ شنیده خواهد شد،
شیونی از ’محلۀ جدید‘،
و صدای شکستگی عظیم از تَلها.
11ای ساکنان محلۀ بازار، شیون کنید!
زیرا که بازرگانان جملگی از میان رفتهاند؛
آنان که با پول سر و کار دارند،
جملگی منقطع گشتهاند.
12در آن زمان اورشلیم را به چراغها تفحص خواهم کرد،
و آنان را که آسودهخیال بر تهماندۀ شراب خود چُرت میزنند مجازات خواهم نمود،
آنان را که در دلهای خود میگویند:
”خداوند نه نیکی میکند و نه بدی.“
13ثروت ایشان به یغما خواهد رفت
و خانههایشان ویران خواهد شد.
خانهها بنا خواهند کرد،
اما در آنها ساکن نخواهند شد؛
تاکستانها غرس خواهند کرد،
اما از شراب آنها نخواهند نوشید.»
14روز عظیم خداوند نزدیک است،
نزدیک است و خیلی زود فرا میرسد؛
آوای روز خداوند تلخ است،
مرد جنگاور در آن فریاد برمیآورد.
15آن روز، روز غضب است،
روز تنگی و فشار،
روز خرابی و ویرانی،
روز تاریکی و تیرگی،
روز ابرها و سیاهی،
16روز کَرِنا و غریو جنگ
علیه شهرهای حصاردار و برجهای بلند.
17من آدمیان را به تنگ خواهم آورد،
چندان که کورانه راه خواهند رفت،
زیرا که به خداوند گناه ورزیدهاند؛
خونشان چون غبار بر زمین خواهد ریخت،
و پیکرشان همچون فضولات.
18در روز غضب خداوند،
نه نقرۀ آنان رهاییشان تواند داد، نه طلایِشان.
تمامی جهان از آتش غیرت او خواهد سوخت،
زیرا بر جمله ساکنان زمین هلاکتی هولناک خواهد آورد.
2
داوری بر دشمنان اسرائیل
1گرد آیید!
ای قوم بی شرم و حیا، گرد آیید!
2پیش از آنکه حکم اجرا شود
و آن روز چون کاه درگذرد؛
پیش از آنکه آتش خشم خداوند بر شما فرود آید،
پیش از آنکه روز خشم خداوند بر شما نازل شود.
3ای همۀ حلیمانِ زمین خداوند را بجویید،
ای که قوانین او را به جا میآورید؛
پارسایی را بجویید، و هم فروتنی را،
شاید که در روز خشم خداوند پنهان داشته شوید.
4زیرا غزه متروک خواهد شد،
و اَشقِلون ویران؛
اَشدود در نیمروز بیرون رانده خواهد شد،
و عِقرون ریشهکن خواهد گردید.
5وای بر شما ای ساحلنشینان،
ای قوم کِریتیان!
کلام خداوند بر ضد شماست،
ای کنعان، ای سرزمین فلسطینیان؛
من تو را چنان هلاک خواهم کرد
که دیگر کسی در تو ساکن نخواهد بود.
6ساحل دریا چراگاه خواهد شد،
با سرپناهها برای شبانان و آغلها برای گوسفندان.
7ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود،
که در آنجا خواهند چرید،
و شبانگاهان در خانههای اَشقِلون خواهند آرمید.
زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد،
و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید.
8«اهانتهای موآب را شنیدهام
و توهینهای عَمّونیان را،
که چگونه قوم مرا دشنام میگویند
و علیه مرزهای ایشان فخر میفروشند.»
9از این رو خداوند لشکرها،
خدای اسرائیل، چنین میفرماید:
«به حیات خودم قسم که موآب همچون سُدوم خواهد شد،
و عَمّونیان همچون عَمورَه؛
سرزمینی پر از علفهای هرز
و گودالهای نمک و ویرانی ابدی.
باقیماندگان قوم من ایشان را غارت خواهند کرد،
و بازماندگان ملت من ایشان را به تصرف در خواهند آورد.»
10این است نصیب ایشان در ازای غرورشان،
زیرا قومِ خداوندِ لشکرها را ناسزا گفتند
و بر ایشان فخر فروختند.
11خداوند بر ضد آنان مَهیب خواهد بود،
زیرا تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت،
و همۀ سواحل قومها، هر یک در جای خود،
او را پرستش خواهند کرد.
12و شما نیز ای کوشیان،
به دم شمشیر من کشته خواهید شد.
13او دست خود را بر شمال دراز خواهد کرد
و آشور را نابود خواهد ساخت؛
او نینوا را به ویرانهای بدل خواهد کرد،
به ویرانهای خشک همچون بیابان.
14گلهها در میانش خواهند آرمید،
و همه گونه جانور وحشی.
حتی جغد و بوم بر سر ستونهایش منزل خواهند گرفت،
و صدای آوازشان از پنجرهها به گوش خواهد رسید؛
ویرانی بر آستان آن خواهد بود،
زیرا چوبهای سرو آزادش برهنه خواهد شد.
15این است شهر شادمانی که در امنیت میزیست،
و با خود میگفت: «من هستم و جز من نیست.»
حال، چگونه ویران شده
و استراحتگاه جانوران گشته است!
هر که از آن میگذرد،
انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.*2:15 در متن عبری: «دست خویش خواهد جنبانید»، که احتمالاً بیانگر بهت و حیرت بود. 3
داوری بر اورشلیم و دیگر قومها
1وای بر شهر ستمگر،
که عِصیانگر است و فاسد!
2از کسی فرمان نمیبرد،
و تأدیب نمیپذیرد؛
بر خداوند توکل نمیکند،
و به خدای خویش نزدیکی نمیجوید.
3صاحبمنصبانش در میانش همچون شیرانِ غرّانند،
و قاضیانش همچون گرگان شب،
که چیزی برای صبح باقی نمیگذارند.
4انبیایش بیملاحظه وخیانتپیشهاند؛
کاهنانش قُدس را نجس میسازند
و شریعت را زیر پا میگذارند.
5خداوند در میانش عادل است
و بیانصافی نمیکند؛
صبح به صبح عدل خویش را نمایان میسازد
و کوتاهی نمیکند؛
اما ظالم شرم نمیشناسد.
6«قومها را منقطع ساختهام،
و برجهای ایشان ویران شده است؛
کوچههایشان را متروک ساختهام،
و کسی از آنها گذر نمیکند.
شهرهایشان چنان ویران گشته
که نه انسانی باقی مانده و نه سکنهای.
7«گفتم: ”بیگمان از من خواهید ترسید،
و تأدیب خواهید پذیرفت.
آنگاه مسکنتان برکنده نمیشد،
و نه آنچه مقرر داشتم بر شما وارد میآمد.“
اما شما همچنان حریصانه
راههای خویش را فاسد ساختهاید.»
8بنابراین خداوند میفرماید: «برای من انتظار بکشید،
برای روزی که به جهت غارت برخیزم.
زیرا بر آنم که قومها را گرد آورم،
و ممالک را جمع کنم،
تا غضب خویش را بر آنها فرو ریزم،
آری، تمامی آتش خشم خود را؛
زیرا جهان یکسره در آتش غیرت من خواهد سوخت.
روی آوردن قومها به خداوند
9«در آن زمان، زبان قومها را به زبانی پاک تبدیل خواهم کرد،
تا همگی نام یهوه را بخوانند
و او را با یکدلی خدمت کنند.
10از فراسوی رودخانههای کوش،
مسئلتکنندگانم، یعنی قوم عزیز من که پراکندهاند،
هدایای مرا خواهند آورد.
11«در آن روز، دیگر به سبب اعمال خود شرمسار نخواهی بود،
یعنی به سبب همۀ اعمالی که بدانها برمن عِصیان ورزیدی.
زیرا در آن زمان آن کسانت را که سرمست غرورند،
از میانت دور خواهم کرد،
و تو دیگر بر کوه مقدس من
تکبر نخواهی کرد.
12اما در میانت مردمانی حقیر و بینوا بر جا خواهم نهاد
که در نام خداوند پناه خواهند گرفت.
13باقیماندگان اسرائیل خطا نخواهند ورزید
و دروغ نخواهند گفت،
و در دهانشان زبان حیلهگر نخواهد بود.
زیرا آنان چَریده، خواهند آرَمید
و کسی بیمناکشان نخواهد ساخت.»
سرود شادمانی اسرائیل
14ای دختر صَهیون، فریاد شادمانی سر دِه!
ای اسرائیل، بانگ برآور!
ای دختر اورشلیم، به تمامی دل
شادی کن و وجد بنما!
15زیرا خداوند عقوبتهای تو را از تو برگرفته
و دشمنانت را دور کرده است.
یهوه پادشاه اسرائیل، در میان توست؛
پس دیگر از بلا نخواهی ترسید.
16در آن روز به اورشلیم خواهند گفت:
«ای صَهیون، مترس و دستانت سست نشود!
17یهوه خدایت در میان توست،
او جنگاور است و نجات خواهد داد.
او بر تو شادی بسیار خواهد کرد
و در محبتش آرام خواهد پذیرفت؛
او با سرودها بر تو شادی خواهد نمود.
18«آن کسانِ تو را که بهخاطر عیدها اندوهگیناند، گرد خواهم آورد،
تا دیگر زیر بار ملامت نباشی.
19هان در آن زمان، بر ضد همۀ آزاردهندگانت عمل خواهم کرد؛
لنگان را نجات خواهم داد
و طردشدگان را گرد خواهم آورد.
آری من رسوایی ایشان را در سراسر جهان
به عزّت و شهرت بدل خواهم کرد.
20در آن زمان شما را باز خواهم آورد،
و آنگاه که شما را گرد آورم
بهیقین به شما در میان همۀ اقوام جهان شهرت و عزّت خواهم بخشید،
آن هنگام که سعادت گذشته را در برابر چشمانتان به شما بازگردانم؛»
این است فرمودۀ خداوند.
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.