1
1کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:
هجوم ملخها
2ای مشایخ این را بشنوید؛
ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید!
آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان،
هرگز چنین چیزی رخ داده است؟
3آن را به فرزندانتان بازگویید،
و فرزندانتان به فرزندان خویش
و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.
4آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند،
ملخهای دونده خوردند؛
آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند،
ملخهای جهنده خوردند؛
و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند،
ملخهای فرو بلعنده خوردند.
5ای مستان، بیدار شوید و بگریید،
و ای همۀ میگساران، شیون کنید!
به جهت شراب شیرین شیون کنید،
زیرا از دهانتان بریده شده است.
6چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند،
قومی نیرومند و بی‌شمار؛
دندانها‌یشان دندانهای شیر است،
دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر!
7تاکهای مرا ویران کرده،
و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛
پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند،
و شاخه‌های درختان سفید گشته است.
8همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن،
همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.
9هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است،
و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.
10مزرعه‌ها نابود شده،
و زمین سوگوار است،
زیرا گندم از بین رفته،
شرابِ تازه خشک شده،
و روغن ضایع گشته است.
11ای کشاورزان، سرافکنده شوید،
و ای تاکبانان، شیون سر دهید،
به جهت گندم و جو،
زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.
12تاک خشک شده،
درخت انجیر پژمرده گشته،
انار و خرما و سیب
و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛
براستی که شادمانی
از میان آدمیان رخت بسته است.
سوگواری برای سرزمین اسرائیل
13ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛
ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛
ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید،
زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی
از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.
14زمانی را به روزه اختصاص دهید؛
به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را
به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید،
و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.
15وای از آن روز!
زیرا که روز خداوند نزدیک است،
و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق*1:15 در عبری: ”شَدّای“. می‌آید.
16آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده،
و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟
17بذرها زیر کلوخها پوسیده،
و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته،
زیرا گندم تلف گردیده است.
18دامها چه می‌نالند!
رمه‌های گاوان پریشانحالند،
چراکه مرتعی ندارند؛
حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.
19نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم.
زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده،
و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.
20حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند،
زیرا جویهای آب خشکیده،
و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است.
2
روز خداوند
1در صَهیون کَرِنا بنوازید؛
در کوه مقدس من صدای آنها را بلند کنید!
همۀ ساکنان این سرزمین بر خود بلرزند،
زیرا که روز خداوند می‌آید،
و به‌واقع نزدیک شده است؛
2روزِ تیره و تاریک،
روز ابرها و تاریکی غلیظ!
همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها،
سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید،
که نظیر آن از ازل نبوده
و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.
3پیش روی آنها آتش فرو می‌بلعد،
و در پسِ آنها شعله زبانه می‌کشد.
پیش روی آنها زمین همچون باغ عدن است،
در پس آنها بیابان بایر،
و چیزی از دستشان در امان نیست.
4منظر ایشان مانند منظر اسبان است،
و همچون اسبان جنگی می‌تازند.
5با صدایی چون صدای ارابه‌ها، بر فراز کوهها می‌جهند،
با صدایی همچون صدای شعلۀ آتش که کاه را بسوزاند،
و همچون سپاهی نیرومند که برای جنگ صف‌آرایی کرده باشد.
6در برابر آنها ملتها در عذابند،
و رنگ از رخسارها می‌رود.
7همچون جنگاوران می‌دوند،
و مانند مردان جنگی بر حصارها برمی‌آیند.
هریک در صف خویش گام برمی‌دارند،
و از مسیر خود منحرف نمی‌شوند.
8بر یکدیگر ازدحام نمی‌کنند،
زیرا هر یک در مسیر خود پیش می‌روند.
از میان استحکامات هجوم می‌آورند،
و صفوف خود را نمی‌شکنند.
9بر شهر برمی‌جهند،
و بر حصارها می‌دوند؛
از خانه‌ها بالا می‌روند،
و از پنجره‌ها چون دزد به درون می‌آیند.
10زمین پیش روی ایشان می‌لرزد،
و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛
خورشید و ماه تاریک می‌شوند،
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
11خداوند آواز خویش را پیش روی سپاه خود بلند می‌کند،
براستی که اردوی او بسیار عظیم است؛
آنان که فرمان او را به جا می‌آورند، زورآورند.
زیرا که روز خداوند عظیم است،
و بسیار مَهیب؛
کیست که آن را تاب آورَد؟
دعوت به بازگشت
12خداوند می‌فرماید: «با این حال، حتی همین الان با تمامی دل خود، و با روزه و گریه و ماتم، نزد من بازگشت کنید؛ 13دل خود را چاک زنید، نه جامۀ خویش را.» به سوی یهوه خدای خود بازگشت کنید زیرا او فیاض و رحیم است، دیرخشم و آکنده از محبت، و از بلا منصرف می‌شود. 14کسی چه دانَد؟ شاید برگردد و منصرف شده، از پس خود برکتی باقی گذارد، یعنی هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی را برای یهوه خدای شما.
15در صَهیون کَرِنا بنوازید،
زمانی را به روزه اختصاص دهید،
و به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید.
16قوم را گرد آورید،
و جماعت را تقدیس نمایید؛
پیران را جمع کنید،
و کودکان و شیرخوارگان را گرد آورید.
داماد از حُجرۀ خویش به در آید،
و عروس از حِجله‌اش.
17کاهنان که خادمان خداوندند،
میان رواق و مذبح بگریند و بگویند:
«خداوندا، بر قوم خویش رحم فرما،
و میراث خود را اسباب تمسخر مگردان،
و نه ضرب‌المثل در میان قومها.*2:17 یا: «میراث خود را اسباب تمسخر مساز مبادا قومها بر ایشان حکم برانند».
چرا در میان ملتها بگویند:
”خدای ایشان کجاست؟“»
شفقت خداوند
18پس خداوند برای سرزمین خویش به غیرت آمد، و بر قوم خویش شفقت فرمود. 19و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت. 20لشکر شمالی را از شما دور خواهم کرد، و آن را به سرزمینی خشک و بایر خواهم راند، به گونه‌ای که سرِ آن به دریای شرقی و تَهِ آن به دریای غربی برسد.*2:20 دریای شرقی همان ”دریای مرده“ و دریای غربی، ”دریای مدیترانه“ است. بوی بدش بلند خواهد شد، و بوی تعفنش به هوا بر خواهد خاست، چراکه کارهای بزرگ کرده است.
21«ای زمین، ترسان مباش!
بلکه وجد و شادی کن،
زیرا خداوند کارهای عظیم کرده است.
22ای جانوران صحرا مهراسید،
زیرا مرتعهای صحرا سبز شده است؛
درختان میوه آورده‌اند،
و درختان انجیر و انگور بارِ کامل داده‌اند.
23ای فرزندان صَهیون، در یهوه خدای خود وجد و شادی کنید،
زیرا که بارانِ اوّلین*2:23 منظور، باران پاییزی است. را به اندازه به شما داده است؛
او باران فراوان بر شما بارانیده،
یعنی بارانهای اوّلین و آخرین*2:23 منظور، بارانهای پاییزی و بهاری است. را، همچون گذشته.
24خرمنگاه‌ها از گندم آکنده خواهد شد،
و خمره‌ها از شراب تازه و روغن لبریز خواهد گشت.
25سالهایی را که ملخها خوردند جبران خواهم کرد،
ملخهای دونده و جهنده و فرو بلعنده و جونده،
یعنی همان لشکر عظیم من که به میان شما فرستادم.
26خوراکِ بسیار خورده، سیر خواهید شد،
و نام یهوه خدای خود را خواهید ستود،
نام او را که در حق شما کارهای شگفت کرده است؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
27آنگاه خواهید دانست که من در میان اسرائیل هستم،
و من یهوه خدای شمایم، و دیگری نیست؛
و قوم من دیگر هرگز شرمسار نخواهند شد.
فرو ریختن روح خداوند
28«پس از آن،
روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد،
پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.
29نیز در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان،
روح خود را فرو خواهم ریخت.
30در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد،
از خون و آتش و ستونهای دود.
31پیش از فرا رسیدن روز عظیم و مَهیب خداوند،
خورشید به تاریکی و ماه به خون بدل خواهد شد.
32و هر که نام خداوند را بخواند،
رهایی خواهد یافت؛
زیرا بر کوه صَهیون و در اورشلیم
رهایی‌یافتگانی خواهند بود،
همان‌گونه که خداوند فرموده،
و در میان بازماندگان،
کسانی که خداوند ایشان را فرا خوانده است.
3
محاکمۀ قومها
1«زیرا اینک در آن روزها و در آن زمان، آنگاه که سعادت را به یهودا و اورشلیم بازگردانم، 2تمامی قومها را گرد آورده، ایشان را به درّۀ یَهوشافاط*3:2 ”یَهوشافاط“ یعنی «خدا قضاوت می‌کند». در آیۀ ۱۲ نیز این واژه مجدداً تکرار شده است. فرود خواهم آورد. آنجا ایشان را به سبب قوم خود و میراث خویش اسرائیل به محاکمه خواهم کشید، زیرا قوم مرا در میان قومها پراکنده ساختند و سرزمین مرا میان خود تقسیم کردند. 3آنان بر قوم من قرعه افکندند و پسری در ازای فاحشه‌ای دادند و دختری در ازای شراب فروختند، تا میگساری کنند.
4«حال ای صور و صیدون و ای همۀ نواحی فلسطین، شما را با من چه کار است؟ آیا می‌خواهید به من سزا دهید؟ اگر به من سزا می‌دهید، من سزای شما را به‌زودی و به‌سرعت بر سر خودتان بر خواهم گردانید. 5زیرا شما نقره و طلای مرا گرفته و نفیس‌ترین گنجینه‌های مرا به معابد*3:5 یا ”کاخهای“. خود برده‌‌اید. 6شما مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید تا ایشان را از سرحداتشان دور سازید. 7اینک من آنان را از مکانی که ایشان را بدان‌جا فروختید، بر خواهم انگیخت و عمل شما را بر سر خودتان بر خواهم گردانید. 8من پسران و دختران شما را به دست بنی‌یهودا خواهم فروخت و ایشان نیز آنان را به شِبَئیان که قومی دور هستند، خواهند فروخت، زیرا خداوند چنین فرموده است.»
9این را در میان قومها ندا کنید:
برای نبرد آماده شوید!
جنگاوران را برانگیزانید!
همۀ مردان جنگی نزدیک آیند و حمله کنند.
10گاوآهنهای خویش را به جهت شمشیر در هم بشکنید
و قلابهای هَرَس خویش را به جهت نیزه.
شخص ضعیف بگوید:
«من قوی هستم!»
11ای همۀ قومهای اطراف، بشتابید و بیایید،
آنجا گرد هم جمع شوید.
ای خداوند، جنگاوران خود را فرود آر.
12قومها برانگیخته شوند
و به درّۀ یَهوشافاط برآیند،
زیرا من در آنجا خواهم نشست
تا همۀ قومهای اطراف را محاکمه کنم.
13داس را به حرکت درآورید،
زیرا که محصول رسیده است.
بیایید لگدمال کنید،
زیرا چرخشتها پر شده
و خمره‌ها لبریز گشته است،
چراکه شرارت ایشان عظیم است.
14جماعتها، جماعتها، در درۀ صدور حُکم!
زیرا روز خداوند در درۀ صدورِ حُکم نزدیک است.
15آفتاب و ماه تاریک می‌شوند
و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.
16خداوند از صَهیون می‌غرّد
و از اورشلیم بانگ برمی‌آورد؛
آسمان و زمین می‌لرزند.
اما خداوند پناهگاهی برای قوم خویش است،
و دژی برای بنی‌اسرائیل.
احیای قوم خدا
17«آنگاه خواهید دانست که من یهوه خدای شما،
در کوه مقدس خویش صَهیون ساکنم.
اورشلیم مقدس خواهد بود
و بیگانگان دیگر هرگز از آن گذر نخواهند کرد.
18در آن روز، کوهها شراب شیرین خواهند چکانید،
از تپه‌ها شیر جاری خواهد شد،
و در تمامی جویهای یهودا آبْ روان خواهد گردید؛
چشمه‌‌ای از خانۀ خداوند بیرون خواهد آمد
و وادی شِطّیم را سیراب خواهد کرد.
19مصر ویران خواهد شد
و اَدوم به بیابانِ بایر بدل خواهد گشت،
زیرا بر بنی‌یهودا خشونت روا داشتند،
و در سرزمین ایشان خون بی‌گناهان را ریختند.
20اما یهودا تا به ابد مسکون خواهد شد،
و اورشلیم تا دهرهای بسیار.
21و من انتقام خون ایشان را خواهم ستاند
و مجرم را بی‌سزا نخواهم گذاشت،
زیرا که خداوند در صَهیون ساکن خواهد بود.»
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
فصل بعدی
كتاب مقدس مسیحیان شامل ۶۶ كتاب می‌باشد كه در یك جلد جمع آوری شده است و مجموعاً كتاب مقدس خوانده می‌شود.
كتاب مقدس دارای دو قسمت بنام عهد عتیق و عهد جدید می‌باشد.
برای خواندن کتاب دیگری از کتاب مقدس، یک کتاب را از لیست انتخاب کنید.