1
1سخنان عاموس، یکی از گله‌داران تِقوعَ، دربارۀ آنچه وی دو سال پیش از زلزله، دربارۀ اسرائیل دید، زمانی که عُزّیا پادشاه یهودا و یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل بود.
2او گفت:
«خداوند از صَهیون می‌غُرّد
و از اورشلیم صدای خود را بلند می‌کند.
مرتعهای شبانان ماتم می‌گیرند
و قُلۀ کَرمِل خشک می‌شود.»
داوری بر همسایگان اسرائیل
3خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانیِ دمشق، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا جِلعاد را با خرمن‌کوبهای آهنین کوبیدند.
4بر خاندان حَزائیل آتش خواهم فرستاد
تا کاخهای بِن‌هَدَد را بسوزاند.
5پشت‌بندهای دروازۀ دمشق را خواهم شکست،
ساکنان را از وادی آوِن منقطع خواهم ساخت،
و صاحب عصا را از بِیت‌عدن.
قوم اَرام به قیر به اسارت خواهند رفت؛»
این است فرمودۀ خداوند.
6خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی غزه، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا تمامی یک ملت را به اسیری بردند
تا ایشان را به اَدوم تسلیم کنند.
7پس بر حصارهای غزه آتش خواهم فرستاد
تا دژهایش را بسوزاند.
8ساکنان را از اَشدود منقطع خواهم ساخت،
و صاحب عصا را از اَشقِلون.
دست خویش را بر عِقرون فرود خواهم آورد،
و باقیماندگان فلسطینیان هلاک خواهند شد؛»
این است فرمودۀ خداوند.
9خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی صور، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا تمامی یک ملت را به اَدوم به اسیری تسلیم کردند،
و پیمان برادری را به یاد نیاوردند.
10پس بر حصارهای صور آتش خواهم فرستاد
تا دژهایش را بسوزاند.»
11خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی اَدوم، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا برادرش را به شمشیر دنبال کرد
و رحم و شفقت را به کناری نهاد؛
خشم او پیوسته مجروح می‌ساخت،
و غضبش همواره شعله‌ور بود.
12پس بر تیمان آتش خواهم فرستاد
تا کاخهای بُصرَه را بسوزاند.»
13خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی بنی‌عَمّون، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافاتش را بر نخواهم گردانید،
زیرا شکم زنان آبستن جِلعاد را پاره کردند
تا حدود خویش را گسترش دهند.
14پس حصارهای رَبَّه را به آتش خواهم کشید
تا با فریادها در روز جنگ و به توفان در روز گردباد،
کاخهایش را بسوزاند؛
15و پادشاه ایشان به تبعید خواهد رفت،
او و صاحبمنصبانش با هم؛»
این است فرمودۀ خداوند.
2
1خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی موآب، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزانید،
آن‌سان که چون آهک شد.
2پس بر موآب آتش خواهم فرستاد،
تا دژهای قِریوت را بسوزاند؛
و موآب در میان هنگامۀ جنگ خواهد مرد،
در میان فریادها و صدای کَرِنا.
3و من حکمران را از میانش منقطع خواهم کرد
و همۀ صاحبمنصبانش را با وی خواهم کشت؛»
این است فرمودۀ خداوند.
داوری بر یهودا
4خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی یهودا، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافاتش را بر نخواهم گردانید،
زیرا ایشان شریعت خداوند را رد کردند
و فرایض او را نگاه نداشتند.
دروغهای آنها ایشان را به گمراهی کشانید،
دروغهایی که پدرانشان از آنها پیروی می‌کردند.
5پس بر یهودا آتش خواهم فرستاد،
تا کاخهای اورشلیم را بسوزاند.»
داوری بر اسرائیل
6خداوند چنین می‌گوید:
«به سبب سه نافرمانی اسرائیل، بلکه چهار نافرمانی‌اش،
مکافات او را بر نخواهم گردانید،
زیرا شخص پارسا را به نقره می‌فروشند
و نیازمند را به یک جفت صندل.
7سرِ بینوایان را بر خاکِ زمین پایمال می‌کنند
و راه ستمدیدگان را کج می‌سازند؛
پسر و پدر با یک دختر همبستر می‌شوند
و این‌گونه نام قدوس مرا بی‌حرمت می‌سازند.
8بر جامه‌هایی که گرو گرفته‌اند،
در کنار هر مذبحی می‌خوابند،
و شرابی را که با پولِ جریمه‌شدگان خریداری شده،
در خانۀ خدای خود می‌نوشند.
9«حال‌آنکه من بودم که اَموریان را پیش روی ایشان هلاک کردم،
آنان را که همچون سروْ بلند‌قامت و همچون بلوطْ تنومند بودند.
من میوۀ او را از بالا از میان بردم،
و ریشه‌هایش را از پایین.
10و من بودم که شما را از سرزمین مصر برآوردم،
و چهل سال در بیابان هدایتتان کردم،
تا سرزمین اَموریان را تصرف کنید.
11برخی از پسرانتان را نبی مقرر داشتم
و شماری از جوانانتان را نذیره.
ای بنی‌اسرائیل، آیا چنین نیست؟»
این است فرمودۀ خداوند.
12«اما شما به نذیره‌ها شراب نوشانیدید
و انبیا را نهی کرده، گفتید: ”نبوّت مکنید!“
13«اینک من شما را در جای‌تان زیر فشار قرار می‌دهم،
چنانکه ارابه‌ای پر از بافه‌ها چنین می‌کند.
14تیزرو توانِ گریز نخواهد داشت،
نیرومند نیروی خویش را حفظ نخواهد کرد،
و دلاور جان خویش را نخواهد رهانید.
15کمان‌گیر را یارای ایستادگی نخواهد بود،
گریزپا جان به در نخواهد برد،
و اسب‌سوار جان خویش را نخواهد رهانید؛
16و شجاع‌ترین جنگاوران
در آن روز برهنه خواهند گریخت؛»
این است فرمودۀ خداوند.
3
تقصیر اسرائیل و مکافات او
1ای بنی‌اسرائیل، کلامی را که خداوند بر ضد شما گفته است بشنوید، بر ضد تمامی خاندانی که من از سرزمین مصر برآوردم:
2«تنها شما را از تمامی طوایف زمین شناخته‌ام،
پس شما را به سبب همۀ گناهانتان مکافات خواهم رسانید.
3«آیا دو نفر با هم راه می‌روند،
جز آنکه توافق کرده باشند؟
4آیا شیر در بیشه می‌غُرّد،
اگر شکاری نداشته باشد؟
آیا شیر ژیان از کُنام خود نعره برمی‌کشد،
آنگاه که چیزی نگرفته باشد؟
5آیا پرنده بر زمین به دام می‌افتد،
آنگاه که تله‌ای برای او نباشد؟
آیا دام از زمین برمی‌جهد،
اگر چیزی نگرفته باشد؟
6آیا کَرِنا در شهر نواخته شود،
و مردم نهراسند؟
آیا بلا بر شهر وارد آید،
و خداوند آن را به عمل نیاورده باشد؟
7«به‌یقین خداوندگارْ یهوه کاری نمی‌کند
مگر آنکه سِرّ خود را بر خدمتگزاران خویش انبیا مکشوف کرده باشد.
8شیر غریده است،
کیست که نهراسد؟
خداوندگارْ یهوه سخن گفته است،
کیست که نبوّت نکند؟»
9بر کاخهای اَشدود و بر کاخهای سرزمین مصر ندا در داده، بگویید:
«بر کوههای سامِرِه گرد آیید،
و ببینید چه آشوب عظیمی در میان آن است
و چه ظلمی در وسط آن!»
10خداوند می‌فرماید:
«آنان که خشونت و غارت در کاخهای خویش ذخیره می‌کنند،
راست‌کرداری را نمی‌دانند.»
11پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید:
«دشمنی این سرزمین را محاصره خواهد کرد
و استحکامات تو را از تو فرو خواهد ریخت
و کاخهایت تاراج خواهد شد.»
12خداوند چنین می‌گوید: «چنانکه شبانی دو ساق پا یا نرمۀ گوشی را از دهان شیر می‌رهاند، همچنان بنی‌اسرائیل که در سامِرِه ساکنند، به گوشۀ بستری و تکه‌ای ملافۀ ابریشمی*3:12 معنای این عبارت عبری کاملاً روشن نیست. رهایی خواهند یافت.»
13خداوندگارْ یهوه، خدای لشکرها چنین می‌فرماید:
«بشنوید و بر ضد خاندان یعقوب شهادت دهید.
14در آن روز که اسرائیل را به سبب نافرمانیهایش مکافات رسانم،
مذبحهای بِیت‌ئیل را نیز جزا خواهم داد؛
شاخهای مذبح قطع شده،
بر زمین خواهد افتاد.
15خانۀ زمستانی را همراه با خانۀ تابستانی منهدم خواهم کرد؛
خانه‌های عاج نابود خواهد شد،
و خانه‌های بزرگ ویران خواهد گردید؛»
این است فرمودۀ خداوند.
4
1«ای گاوان باشان که بر کوههای سامِرِه به سر می‌برید،
این کلام را بشنوید؛
ای که بر بینوایان ستم روا می‌دارید،
و نیازمندان را لِه می‌کنید،
و به شوهران خود می‌گویید:
”بیاورید تا بنوشیم!“
2خداوندگارْ یهوه به قدوسیت خود قسم خورده است که،
هان ایامی بر شما می‌آید که شما را به قلابها خواهند برد،
و آخرینِ شما را به قلابهای ماهی.
3هر یک از شما مستقیم از شکاف بیرون خواهید رفت،
و به هَرمون افکنده خواهید شد؛»
این است فرمودۀ خداوند.
4«به بِیت‌ئیل بیایید و عِصیان بورزید؛
به جِلجال بیایید و بر عِصیان بیفزایید.
هر بامداد قربانیهای خود را بیاورید،
و هر سه روز، ده‌یک‌های خویش را.
5قربانی تشکر را با خمیرمایه تقدیم کنید،
و هدایای اختیاری را اعلان کرده، آنها را جار بزنید؛
زیرا ای بنی‌اسرائیل،
شما همین را دوست می‌دارید!»
این است فرمودۀ خداوندگارْ یهوه.
اسرائیل از بازگشتن اِبا می‌کند
6«من در همۀ شهرهایتان دندانهای تمیز به شما دادم،
و در همۀ مکانهایتان، فقدان نان؛
با این حال، خداوند می‌فرماید،
به سوی من بازگشت نکردید.
7«نیز هنگامی که هنوز سه ماه تا درو مانده بود،
باران را از شما بازداشتم؛
بر یک شهر باران می‌فرستادم،
اما از شهر دیگر آن را دریغ می‌کردم؛
بر یک قطعه زمین باران می‌بارید،
اما قطعۀ دیگر که باران نمی‌دید خشک می‌شد؛
8پس مردمِ دو یا سه شهر به سوی شهر دیگر برای نوشیدن آب آواره می‌شدند،
اما آبِ کافی نمی‌یافتند؛
با این حال، خداوند می‌فرماید،
به سوی من بازگشت نکردید.
9«بلای آفت و خوره بر شما فرستادم؛
ملخها باغها و تاکستانهای بسیار
و درختان انجیر و زیتون شما را خوردند.
با این حال، خداوند می‌فرماید،
به سوی من بازگشت نکردید.
10«به شیوۀ مصر، بر شما طاعون فرستادم،
و جوانانتان را به شمشیر کشتم؛
اسبان شما را به اسیری دادم،
و بوی تعفنِ اردوهای شما را به بینی‌تان برآوردم.
با این حال، خداوند می‌فرماید،
به سوی من بازگشت نکردید.
11«برخی از شما را سرنگون ساختم،
همان‌گونه که با سُدوم و عَمورَه کردم؛
همچون تکه چوبی مشتعل بودید
که از میان آتش برگرفته شده باشد.
با این حال، خداوند می‌فرماید،
به سوی من بازگشت نکردید.
12«پس ای اسرائیل، با تو بدین منوال عمل خواهم کرد؛
و چون با تو بدین منوال عمل خواهم کرد،
پس ای اسرائیل، آماده شو تا با خدای خود ملاقات کنی!»
13زیرا اینک آن که به کوهها شکل می‌دهد و باد را می‌آفریند،
و افکار خویش را بر انسان اعلام می‌دارد،
آن که سپیدۀ سحر را به ظلمت بدل می‌کند،
و بر بلندیهای زمین می‌خرامد،
نامش یهوه خدای لشکرهاست.
5
خداوند را بطلبید و زنده بمانید
1ای خاندان اسرائیل، این کلام را که چون مرثیه بر شما می‌خوانم، بشنوید:
2«اسرائیلِ باکره افتاده است
و دیگر بر نخواهد خاست؛
در سرزمینش مطرود مانده،
و کسی نیست که او را برخیزاند.»
3زیرا خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید:
«از هزار تن که از شهری به نبرد می‌روند،
تنها صد تن برای خاندان اسرائیل بر جا خواهند ماند،
و از صد تن که به نبرد می‌روند،
تنها ده تن بر جا خواهند ماند.»
4زیرا خداوند به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید:
«مرا بجویید و زنده بمانید؛
5اما بِیت‌ئیل را نجویید؛
به جِلجال داخل نشوید،
و به بِئِرشِبَع عبور نکنید؛
زیرا جِلجال به‌یقین به تبعید خواهد رفت
و بِیت‌ئیل نابود خواهد شد.»
6خداوند را بجویید و زنده بمانید،
مبادا وی همچون آتش بر خاندان یوسف شعله برکشد و آن را بسوزاند،
و کسی در بِیت‌ئیل نباشد تا آن را خاموش کند.
7ای شما که انصاف را به اَفسَنتین بدل می‌کنید
و عدالت را زیر پا می‌افکنید!
8آن که ثریا و جبّار را آفرید،
که ظلمت غلیظ را به سپیدۀ صبح بدل می‌کند،
و روز را شبِ تاریک می‌سازد؛
آن که آبهای دریا را فرا می‌خوانَد
و آنها را بر سطح زمین فرو می‌ریزد،
نام او یهوه است؛
9او ویرانی را بر سر زورمندان نازل می‌کند،
و دژها را ویران می‌سازد.
10ایشان از آن که در محکمه*5:10در عبری: ”دروازه“؛ همچنین در آیۀ ۱۲و ۱۵. حکم می‌کند، نفرت دارند،
و آن را که به صداقت سخن می‌گوید، مکروه می‌دارند.
11بنابراین، چون شما بینوایان را پایمال می‌کنید
و از آنها مالیات گندم می‌ستانید،
هرچند خانه‌ها از سنگهای تراشیده بسازید،
در آنها ساکن نخواهید شد؛
و هرچند تاکستانهای دلپسند غرس کنید،
از شراب آنها نخواهید نوشید.
12زیرا می‌دانم که نافرمانیهایتان بسیار است
و گناهانتان عظیم،
ای شما که بر پارسایان ستم می‌کنید و رشوه می‌گیرید،
و حقِ نیازمندان را در محکمه از ایشان دریغ می‌دارید.
13بنابراین، دانا در چنین زمانه‌ای خاموش خواهد ماند،
زیرا زمانۀ بدی است.
14نیکویی را بجویید و نه بدی را،
تا زنده بمانید؛
و بدین‌گونه یهوه خدای لشکرها با شما خواهد بود،
چنانکه خود می‌گویید.
15از بدی نفرت کنید و نیکویی را دوست بدارید،
و در محکمه، عدالت را برقرار سازید؛
شاید فیض یهوه خدای لشکرها
شامل حال باقیماندگانِ یوسف شود.
16پس خداوندگار، یهوه خدای لشکرها، چنین می‌گوید:
«در همۀ میدانها نوحه‌گری خواهد بود،
و در همۀ کوچه‌ها خواهند گفت: ”وای! وای!“
کشاورزان را برای سوگواری فرا خواهند خواند،
و آنان را که مرثیه‌خوانی می‌دانند، برای نوحه‌گری.
17در همۀ تاکستانها نوحه‌گری خواهد بود»،
زیرا، خداوند می‌گوید،
«از میان شما عبور خواهم کرد.»
روز خداوند
18وای بر شما که مشتاق روز خداوند هستید!
روز خداوند را برای چه می‌خواهید؟
زیرا که تاریکی خواهد بود، و نه روشنایی؛
19مانند کسی که از شیری بگریزد
و با خرسی مواجه شود،
یا به خانه داخل شده،
دست بر دیوار بگذارد،
و ماری او را بگزد!
20آیا روز خداوند به عوض روشنایی، تاریکی نخواهد بود؟
ظلمت غلیظی که در آن هیچ نوری نباشد؟
21«من از جشنهای شما نفرت و کراهت دارم،
و از گردهم‌آیی‌های مخصوص شما بیزارم.
22اگرچه قربانیهای تمام‌سوز و هدایای آردیتان را به من تقدیم کنید،
نخواهم پذیرفت؛
و قربانیهای رفاقتِ پرواریهای شما را
منظور نخواهم داشت.
23سر و صدای سرودهایتان را از من دور کنید؛
من به نوای چنگهای شما گوش نخواهم کرد.
24بلکه بگذارید انصاف همچون آب جاری شود،
و عدالت همچون نهر دائمی.
25«ای خاندان اسرائیل، آیا در آن چهل سال در بیابان، برای من قربانی و هدیه آوردید؟ 26شما سَکّوت، پادشاه خود، و کیوان، ستارۀ خدایان خویش، یعنی تمثالهایی را که برای خویشتن ساختید، حمل کردید.» 27بنابراین، یهوه که نامش خدای لشکرهاست می‌گوید، «من شما را به فراسوی دمشق تبعید خواهم کرد.»
6
وای بر آسوده‌خیالان
1«وای بر شما که در صَهیون آسوده‌خیالید،
و بر شما که در کوهستان سامِرِه احساس امنیت می‌کنید،
شما مردان سرشناسِ سرآمدِ قومها،
که خاندان اسرائیل به شما روی می‌آورند!
2به کَلنِه گذر کنید و بنگرید،
و از آنجا به حَماتِ بزرگ بروید،
و سپس به جَتِ فلسطین فرود آیید.
آیا آنها از مملکتهای شما نیکوترند؟
آیا قلمرو آنان وسیعتر از قلمرو شماست؟
3شما فکر روز بلا را دور می‌سازید،
و مسند خشونت را نزدیک می‌آورید.
4بر تختهای عاج می‌خوابید،
و بر بسترهایتان لَم می‌دهید؛
بره‌ها را از گله
و گوساله‌ها را از آغل می‌خورید؛
5بی‌دغدغه با نوای چنگ می‌سرایید
و همچون داوود سازهای موسیقی برای خود اختراع می‌کنید؛
6شراب را در جامها می‌نوشید
و خود را با بهترین عطرها تدهین می‌کنید،
اما از ویرانی یوسف اندوهگین نمی‌شوید!
7بنابراین شما نخستین کسانی خواهید بود که به تبعید می‌روند،
و عیشِ کسانی که لَم می‌دهند پایان خواهد یافت.»
8خداوندگارْ یهوه به ذات خود قسم خورده است؛ یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید:
«من از تکبر یعقوب بیزارم
و از کاخهای وی نفرت دارم،
پس شهر را با هرآنچه در آن است،
تسلیم خواهم کرد.»
9اگر ده تن در خانه‌ای باقی مانده باشند، آنان نیز خواهند مرد. 10و چون خویشاوند کسی که می‌باید جسد او را بسوزاند، وی را برگیرد تا استخوانهایش را از خانه بیرون برد، به کسی که در اندرون خانه است خواهد گفت: «آیا کسی دیگر با توست؟» او پاسخ خواهد داد: «نه»! آنگاه آن شخص خواهد گفت: «خاموش باش! زیرا نام یهوه نباید بر زبان آورده شود.»
11زیرا اینک خداوند فرمان می‌دهد،
و خانۀ بزرگ ویرانه‌ای خواهد شد
و خانۀ کوچک خرابه‌ای خواهد گردید.
12آیا اسبان می‌توانند بر صخره‌ها بتازند؟
آیا کسی می‌تواند با گاوان در آنجا شخم بزند؟
اما شما انصاف را به زهر
و میوۀ عدالت را به اَفسَنتین بدل کرده‌اید،
13ای شما که در لودِبار*6:13 ”لودِبار“ به معنای ”هیچ“ است. شادی می‌کنید
و می‌گویید: «آیا به قوّت خویش کَرنایِم*6:13 ”کَرنایِم“ به معنای ”شاخها“ است که در اینجا نماد قدرت است. را برای خود تسخیر نکردیم؟»
14زیرا یهوه خدای لشکرها چنین می‌فرماید:
«ای خاندان اسرائیل،
اینک قومی را بر ضد شما بر خواهم انگیخت
7
رؤیاهای هشداردهنده
1این است آنچه خداوندگارْ یهوه به من نشان داد: اینک او پس از برداشت محصولِ پادشاه و در آغاز سبز شدن محصول دوّم، ملخان می‌سِرِشت. 2و وقتی ملخان تمامی گیاه زمین را خورده بودند، گفتم: «آه ای خداوندگارْ یهوه، استدعا دارم که ببخشایی! کاش که یعقوب می‌توانست بایستد، زیرا که بسیار کوچک است.» 3و خداوند از این کار منصرف گردید. پس خداوند گفت: «چنین نخواهد شد.»
4این است آنچه خداوندگارْ یهوه به من نشان داد: اینک خداوندگارْ یهوه آتش را به جهت داوری فرا می‌خوانْد. آتش، ژرفای عظیم را فرو بلعید و زمین را سوزانید. 5پس گفتم: «ای خداوندگارْ یهوه استدعا دارم دست بداری! کاش که یعقوب می‌توانست بایستد، زیرا بسیار کوچک است.» 6و خداوند از این کار منصرف گردید. پس خداوندگارْ یهوه گفت: «این نیز نخواهد شد.»
7این است آنچه او به من نشان داد: اینک خداوندگار در کنار دیواری ساخته شده با شاقول ایستاده بود، و شاقولی به دست داشت. 8و خداوند مرا گفت: «ای عاموس، چه می‌بینی؟» گفتم: «شاقولی.» آنگاه خداوندگار گفت: «اینک من شاقولی در میان قوم خود اسرائیل می‌گذارم؛ و دیگر بار از گناهشان چشم نخواهم پوشید. 9مکانهای بلند اسحاق منهدم خواهد شد و عبادتگاههای اسرائیل ویران خواهد گشت، و من بر ضد خاندان یِرُبعام، با شمشیر بر خواهم خاست.»
اتهام بر عاموس
10آنگاه اَمَصیا، کاهن بِیت‌ئیل، پیامی برای یِرُبعام، پادشاه اسرائیل فرستاده، گفت: «عاموس در میان خاندان اسرائیل علیه تو دسیسه می‌چیند، و این سرزمین تاب تحمل سخنان او را ندارد. 11زیرا عاموس چنین می‌گوید:
«”یِرُبعام به شمشیر خواهد مرد،
و اسرائیل به‌یقین از سرزمین خویش به تبعید خواهد رفت.“»
12آنگاه اَمَصیا به عاموس گفت: «ای نبی، برو و به سرزمین یهودا بگریز. آنجا نان بخور و آنجا نبوّت کن؛ 13اما در بِیت‌ئیل دیگر نبوّت مکن، زیرا اینجا عبادتگاه شاهانه و معبد حکومت است.»
14عاموس در پاسخ اَمَصیا گفت: «من نه نبی هستم، نه پسر نبی، بلکه رَمه‌بان بودم و انجیر پرورش می‌دادم. 15اما خداوند مرا از پسِ گله برگرفت و مرا گفت: ”برو و بر قوم من اسرائیل نبوّت کن.“ 16پس حال کلام خداوند را بشنو:
«تو می‌گویی، ”بر ضد اسرائیل نبوّت مکن،
و علیه خاندان اسحاق موعظه منما.“
17«بنابراین، خداوند چنین می‌گوید:
«”زن تو در شهر فاحشگی خواهد کرد،
پسران و دخترانت به شمشیر خواهند افتاد،
و زمین تو به ریسمانِ اندازه‌گیری تقسیم خواهد شد؛
تو خود در سرزمین نجس خواهی مرد
و اسرائیل به‌یقین از سرزمین خویش به تبعید خواهد رفت.“»
8
رؤیای سبد میوه
1خداوندگارْ یهوه به من چنین نمودار ساخت: اینک سبدی از میوۀ تابستانی. 2آنگاه گفت: «ای عاموس، چه می‌بینی؟» گفتم: «سبدی از میوۀ تابستانی.»*8:2 در عبری: ”کایتز“. آنگاه خداوند به من گفت: «انتها*8:2 در عبری: ”کِیتز“. بنابراین کلمۀ ”انتها“ با کلمۀ ”میوۀ تابستانی“ در عبری شباهت آوایی دارد. بر قوم من اسرائیل رسیده است؛ از گناه ایشان دیگر چشم نخواهم پوشید.» 3خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: «در آن روز سرودهای معبد به شیون بدل خواهد شد.
«جسدها بسیار خواهد بود و آنها را به هر جا فرو خواهند افکند.»
«خاموش باشید!»
4این را بشنوید، ای شما که نیازمندان را پایمال می‌کنید
و فقیرانِ زمین را نابود می‌سازید،
5و می‌گویید:
«ماهِ نو کی خواهد گذشت،
تا غَله را بفروشیم؟
و شَبّات کی به پایان خواهد رسید،
تا گندم را به بازار عرضه کنیم؟
تا ایفَه*8:5 یک ”ایفَه“ تقریباً معادل ۲۲ لیتر است. را کوچک و مثقال*8:5 در عبری: ”شِکِل“. یک شِکِل تقریباً معادل ۵/۱۱ گرم است. را بزرگ ساخته،
با میزانهای نادرست تقلب کنیم؟
6تا بینوایان را به نقره
و نیازمندان را به جفت نعلینی بخریم
و پس‌ماندۀ گندم را بفروشیم؟»
7خداوند به فخر یعقوب قَسم خورده است که:
«هیچ‌یک از اعمال ایشان را هرگز فراموش نخواهم کرد.
8آیا زمین بدین سبب نخواهد لرزید
و همۀ ساکنان آن ماتم نخواهند گرفت؟
آیا تمامی زمین همچون رود نیل طغیان نخواهد کرد،
و همچون نیلِ مصر به سیلان نخواهد آمد و باز فرو نخواهد نشست؟»
9خداوندگارْ یهوه می‌فرماید:
«در آن روز خورشید را در نیمروز فرود خواهم آورد،
و زمین را در روز روشن، تاریک خواهم ساخت.
10جشنهای شما را به سوگواری بدل خواهم کرد،
و همۀ سرودهایتان را به مرثیه؛
بر هر کمری، پلاس خواهم آورد،
و بر هر سری، طاسی؛
و آن را مانند سوگواری برای پسری یگانه،
و آخرش را همچون روزی تلخ خواهم ساخت.»
11خداوندگارْ یهوه می‌فرماید:
«هان ایامی می‌آید که بر این سرزمین گرسنگی خواهم فرستاد،
اما نه گرسنگی به جهت نان یا تشنگی به جهت آب،
بلکه برای شنیدن کلام خداوند.
12و ایشان از دریا تا دریا
و از شمال تا مشرق سرگشته خواهند شد؛
و به هر سو خواهند شتافت تا کلام خداوند را بجویند،
اما آن را نخواهند یافت.
13«در آن روز دختران زیبا و مردان جوان
از تشنگی ضعف خواهند کرد.
14آنان که به ’تقصیرِ‘ سامِرِه سوگند خورده، می‌گویند:
”به حیات خدای تو، ای دان،“
و ”به طریقت بِئِرشِبَع،“
ایشان فرو خواهند افتاد
و هرگز بر نخواهند خاست.»
9
نابودی اسرائیل
1خداوندگار را دیدم که در کنار مذبح ایستاده بود، و گفت:
«تاجهای ستونها را بزن،
تا آستانه‌ها بلرزند؛
آنها را بر سر همۀ مردمان بشکن،
و من بازماندگان ایشان را به شمشیر خواهم کشت؛
از ایشان حتی یکی هم نخواهد گریخت،
و یکی هم نخواهد رَست.
2اگر حتی به هاویه فرو شوند،
دست من ایشان را از آنجا بر خواهد گرفت؛
حتی اگر به آسمان صعود کنند،
از آنجا ایشان را به زیر خواهم کشید.
3اگر بر قلۀ کَرمِل پنهان شوند،
ایشان را جُسته، از آنجا خواهم گرفت؛
حتی اگر در قعر دریا خویشتن را از من مخفی کنند،
آنجا به مار فرمان خواهم داد تا ایشان را بگزد.
4اگر نزد دشمنانشان به اسیری روند،
آنجا به شمشیر فرمان خواهم داد تا ایشان را بکشد؛
و چشمان خود را بر ایشان به بدی خواهم دوخت،
و نه به نیکی.»
5خداوندگارْ خداوندِ لشکرها،
آن که زمین را لمس می‌کند و زمین گداخته می‌شود،
و همۀ ساکنانش ماتم می‌گیرند،
و تمامی آن همچون رود نیل طغیان می‌کند،
و همچون نیلِ مصر فرو می‌نشیند؛
6آن که غُرفه‌های بالاخانۀ خود را در آسمان بنا می‌کند،
و بنیانِ تاق خویش را بر زمین می‌نهد؛
آن که آبهای دریا را فرا می‌خواند
و آنها را بر سطح زمین می‌ریزد،
نامش یهوه است.
7خداوند می‌فرماید:
«ای بنی‌اسرائیل،
آیا شما برای من همچون حبشیان نیستید؟
آیا اسرائیل را از سرزمین مصر برنیاوردم،
فلسطینیان را از کَفتور،
و اَرامیان را از قیر؟
8هان چشمان خداوندگارْ یهوه بر مملکتِ گناهکار است،
و من آن را از روی زمین نابود خواهم کرد،»
اما خداوند می‌فرماید که، «خاندان یعقوب را به تمامی نابود نخواهم ساخت.»
9«زیرا اینک من فرمان خواهم داد،
و خاندان اسرائیل را در میان همۀ قومها اَلَک خواهم کرد،
چنانکه غَله در غَربال اَلَک شود،
و دانه‌ای بر زمین نخواهد افتاد.
10تمامی گناهکارانِ قوم من به شمشیر خواهند مرد،
آنان که می‌گویند: ”بلا به ما نخواهد رسید و ما را در نخواهد گرفت.“
احیای قوم اسرائیل
11«در آن روز، خیمۀ داوود را که فرو افتاده
از نو بر پا خواهم کرد،
و شکافهایش را مرمت خواهم نمود؛
ویرانه‌هایش را بر پا خواهم داشت،
و آن را چون ایام پیشین بنا خواهم کرد،
12تا ایشان باقیماندگان اَدوم را به تصرف آورند،
و نیز همۀ ملتهایی را که نام مرا بر خود دارند،»
خداوندی که این را به جا می‌آورد، چنین می‌فرماید.
13خداوند می‌فرماید: «هان روزهایی می‌آید
که شیارکننده به دروکننده خواهد رسید
و پایمال‌کنندۀ انگور به کارندۀ بذر؛
شراب شیرین از کوهها خواهد چکید
و از تمامی تپه‌ها جاری خواهد شد.
14من سعادت را به قوم خود اسرائیل باز خواهم گردانید،*9:14 یا: «من اسیریِ قوم خود اسرائیل را باز خواهم گردانید».
و آنان شهرهای ویران را بنا کرده، در آنها ساکن خواهند گردید؛
تاکستانها غرس کرده، از شراب آنها خواهند نوشید،
و باغها پدید آورده، از میوۀ آنها خواهند خورد.»
15و یهوه خدای شما می‌گوید:
«من ایشان را در سرزمینشان غرس خواهم کرد،
و دیگر هرگز از سرزمینی که بدیشان داده‌ام، کنده نخواهند شد.»
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
فصل بعدی
كتاب مقدس مسیحیان شامل ۶۶ كتاب می‌باشد كه در یك جلد جمع آوری شده است و مجموعاً كتاب مقدس خوانده می‌شود.
كتاب مقدس دارای دو قسمت بنام عهد عتیق و عهد جدید می‌باشد.
برای خواندن کتاب دیگری از کتاب مقدس، یک کتاب را از لیست انتخاب کنید.