1
1کلام خداوند که در ایام عُزّیا و یوتام و آحاز و حِزِقیا پادشاهان یهودا، و در ایام یِرُبعام پسر یوآش پادشاه اسرائیل، بر هوشع پسر بِئیری نازل شد.
همسر و فرزندان هوشع
2چون خداوند به واسطۀ هوشع سخن گفتن آغاز کرد، به او فرمود: «برو و زنی فاحشه و فرزندانِ فحشا برای خود بگیر، زیرا این سرزمین خداوند را ترک گفته، سخت هرزه شده است.» 3پس او رفت و جومِر دختر دِبلایِم را به زنی گرفت و او آبستن شده، پسری برایش بزاد.
4و خداوند وی را گفت: «او را یِزرِعیل نام بگذار زیرا پس از اندک زمانی، انتقام خون یِزرِعیل را از خاندان یِیهو خواهم گرفت و به حکومت خاندان اسرائیل پایان خواهم داد. 5در آن روز، کمان اسرائیل را در وادی یِزرِعیل خواهم شکست.»
6پس او دیگر بار آبستن شده، دختری بزاد. و خداوند به هوشع گفت: «او را لوروحامَه*1:6 ”لوروحامَه“ یعنی «آن که بر او رحم نشده». نام بگذار زیرا من دیگر بر خاندان اسرائیل رحم نخواهم کرد و آنها را به هیچ روی نخواهم بخشید. 7اما بر خاندان یهودا رحم خواهم کرد و ایشان را نجات خواهم داد، نه به کمان و شمشیر و جنگ و اسبان و سواران، بلکه به یهوه خدای ایشان!» 8و چون جومِر لوروحامَه را از شیر بازداشته بود، آبستن شده، پسری بزاد. 9و خداوند گفت: «او را لوعَمّی*1:9 ”لوعَمّی“ یعنی «قوم من نیستید». نام بگذار زیرا شما قوم من نیستید و من خدای شما نیستم.» 10با این همه، شمار بنیاسرائیل همچون ریگ دریا خواهد بود که نتوان پیمود یا شمرد. و در جایی که به ایشان گفته شد: «شما قوم من نیستید،» بدیشان گفته خواهد شد که «پسران خدای زنده» هستید. 11بنییهودا و بنیاسرائیل گرد هم آمده، یک رهبر بر خود بر خواهند گماشت. و ایشان از آن سرزمین بر خواهند آمد، زیرا روز یِزرِعیل، روزی عظیم خواهد بود.
2
1برادران خود را بگویید: «ای قوم من،»*2:1 در عبری: ”عَمّی“. و خواهرانتان را: «ای رحمتیافته.»*2:1 در عبری: ”روحامَه“، به معنی «او (مونث) رحمت یافته است». مجازات خیانت اسرائیل
2«بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید!
چراکه او زن من نیست،
و من شوهر او نیستم.
بگذار فاحشگیاش را از چهرۀ خویش بزداید،
و زناکاریاش را از میان سینههای خود؛
3مبادا جامه از تنش به در کنم
و او را همچون زادروزش برهنه سازم،
و بسان بیابانش گردانم،
چونان سرزمین بیحاصل،
و او را از تشنگی از پا درافکنم.
4بر فرزندانش رحم نخواهم کرد،
زیرا فرزندان فَحشا هستند،
5چراکه مادرشان فاحشگی کرده،
و آن که بدیشان آبستن گردید، بیشرمی نموده است؛
چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت،
که نان و آب و پشم و کتان
و روغن و شربت به من میدهند.“
6پس راه او را با خارها خواهم بست
و گرداگردش دیواری خواهم کشید
تا طریقهای خود را نیابد.
7از پی عاشقان خود خواهد شتافت،
ولی بدیشان نخواهد رسید؛
آنان را خواهد جُست،
اما نخواهد یافت.
پس خواهد گفت:
”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشت
زیرا آن زمان مرا خوشتر میبود.“
8او نمیدانست من بودم
که گندم و شراب و روغن به او میدادم،
و سیم و زری را که برای بَعَل صرف میکرد
برایش افزون میگردانیدم.
9پس من گندم خود را در فصلش
و شراب خویش را در موسمش
از او باز خواهم ستانید،
و نیز پشم و کتان خود را
که برای پوشاندن برهنگیاش بود،
از او خواهم گرفت.
10اکنون قباحت وی را در نظر عاشقانش
آشکار خواهم ساخت،
و هیچکس او را از دست من رهایی نتواند داد.
11به تمامی جشنهایش پایان خواهم بخشید،
و عیدها و ماههای نو و شَبّاتها
و همۀ موسمهایش را متوقف خواهم ساخت.
12و تاکها و درختان انجیرش را که میگفت:
”این مزدی است که عاشقانم به من دادهاند“،
تباه خواهم ساخت.
آنها را به جنگل بدل خواهم کرد،
و جانوران وحشی میوههایش را خواهند خورد.
13او را به سبب روزهایی که برای بَعَلها
بخور میسوزانید مجازات خواهم کرد،
به سبب روزهایی که خود را به گوشوارهها و جواهرات خویش میآراست،
و در پی عاشقان خود میرفت و مرا به فراموشی میسپرد؛
این است فرمودۀ خداوند.
رحمت خداوند بر اسرائیل
14«پس اینک او را مجذوب کرده،
به بیابان خواهم آورد
و سخنان دلاویز به او خواهم گفت.
15و در آنجا تاکستانهایش را به وی باز خواهم داد
و وادی عَخور*2:15 ”عَخور“ به معنی ”آشفتگی“ است. را به دروازۀ امید بدل خواهم ساخت. و در آنجا همچون روزهای جوانیاش خواهد سرایید،*2:15 یا: «پاسخ خواهد داد». مانند روزهای بیرون آمدنش از سرزمین مصر.
16«و خداوند میفرماید: در آن روز مرا ’شوهرِ من‘ خواهی خواند، و دیگر مرا ’بَعَلِ من‘ نخواهی گفت. 17زیرا نام بَعَلها را از لبان او دور خواهم کرد، و نام آنها دیگر بر زبان رانده نخواهد شد. 18در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساخت*2:18 در عبری: «از زمین خواهم شکست». و ایشان را در امنیت خواهم خوابانید. 19و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت؛ آری، تو را در عدالت و انصاف و محبت و رحمت نامزد خود خواهم ساخت. 20تو را در وفاداری نامزد خود خواهم ساخت. و تو خداوند را خواهی شناخت. 21«و خداوند میفرماید:
در آن روز من پاسخ خواهم داد،
و آسمانها را خطاب خواهم کرد،
و آنها زمین را خطاب خواهند کرد،
22و زمین گندم و شراب و روغن را خطاب خواهد کرد،
و آنها یِزرِعیل*2:22 ”یِزرِعیل“ یعنی «خدا میکارد». را خطاب خواهند کرد، 23و من او را برای خود در زمین خواهم کاشت.
بر آن که رحمت نیافته،*2:23 در عبری: ”لوروحامَه“؛ نگاه کنید به ۱: ۶. رحم خواهم کرد؛ و به آن که قوم من نیست،*2:23 در عبری: ”لوعَمّی“؛ نگاه کنید به ۱: ۹. خواهم گفت: ”تو قوم منی“؛ و او نیز خواهد گفت: ”تو خدای منی.“»
3
آشتی هوشع با همسرش
1خداوند مرا گفت: «بار دیگر برو و زنی را که محبوبۀ مردی دیگر و زناکار است دوست بدار، چنانکه خداوند بنیاسرائیل را دوست میدارد هرچند ایشان به خدایانِ غیر روی میکنند و نانهای کشمشی را دوست میدارند.» 2پس او را برای خود به پانزده مثقال*3:2 در عبری: ”شِکِل“. یک شِکِل تقریباً معادل ۵/۱۱ گرم است. نقره و یک حومِر*3:2 یک ”حومِر“ تقریباً معادل ۲۲۰ لیتر است. و نیم*3:2 در عبری: ”لِتِک“. یک لِتِک معادل نصف حومِر یعنی ۱۱۰ لیتر است. جو خریدم. 3آنگاه بدو گفتم: «تو باید روزهای بسیار از آنِ من بمانی. نباید فاحشگی کنی و نباید خویشتن را به مردی دیگر بدهی، و من نیز با تو چنین خواهم بود.» 4زیرا بنیاسرائیل روزهای بسیار بدون پادشاه و فرمانده، بدون قربانی و ستون، و بدون ایفود و بتهای خانگی خواهند بود. 5پس از آن بازگشته، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داوود را خواهند جُست و در روزهای بازپسین با ترس به سوی خداوند و نیکویی او خواهند آمد. 4
اتهام اسرائیل
1ای بنیاسرائیل، کلام خداوند را بشنوید،
زیرا خداوند ساکنان این سرزمین را متهم میکند.
در این سرزمین نه وفا یافت میشود،
نه محبت، و نه شناخت خدا؛
2بلکه لعن و دروغ و قتل،
و دزدی و زناکاری.
خشونت میورزند،
و خونریزی در پی خونریزی روی میدهد.
3بدین سبب زمین ماتم میکند
و همۀ ساکنانش پژمرده میگردند،
و حیوانات صحرا و پرندگان آسمان
و حتی ماهیان دریا از میان میروند.
4با وجود این، کسی ادعایی وارد نیاورَد،
و کسی دیگری را متهم نسازد؛
زیرا تویی، ای کاهن
آن که من متهم میکنم.*4:4 یا: «زیرا قوم تو بسان کسانی هستند که کاهن را متهم میکنند». 5تو در روز روشن خواهی لغزید،
و نبی نیز همراه تو در شب.
بنابراین، من مادرت را هلاک خواهم کرد؛
6قوم من از عدم معرفت هلاک شدهاند.
از آنجا که تو معرفت را ترک کردهای،
من نیز تو را ترک کردهام تا دیگر برای من کهانت نکنی.
و چون شریعت خدایت را به فراموشی سپردهای،
من نیز فرزندان تو را به فراموشی خواهم سپرد.
7هرقدر ایشان فزونی یافتند،
همان قدر بیشتر به من گناه ورزیدند؛
پس جلال ایشان را به رسوایی بدل خواهم کرد.
8آنان گناه*4:8 یا: ”قربانی گناه“. قوم مرا خوراک خویش ساختند، و حریصِ شرارت ایشان شدند.
9پس کاهنان و قوم یکسان خواهند بود،
و من هر دو را به سبب راههایشان مجازات خواهم کرد
و سزای اعمالشان را بدیشان خواهم رسانید.
10آنان خواهند خورد، اما سیر نخواهند شد؛
فاحشگی خواهند کرد، اما افزوده نخواهند شد؛
زیرا سرسپردگی به خداوند را ترک کردند،
11تا خویشتن را تسلیم فحشا و شراب کهنه و نو کنند
که عقل از سرشان میرباید.
12قوم من از چوب سؤال میکنند،
و عصایشان به آنها خبر میدهد.
زیرا روح فحشا ایشان را گمراه کرده است،
و خدای خویش را برای فاحشگی ترک گفتهاند.
13بر قُلههای کوهها قربانی میکنند
و بر تپهها بخور میسوزانند،
زیرِ درختان بلوط و سپیدار و بُنِه،
زیرا سایۀ آنها نیکوست.
از این رو دختران شما فاحشگی میکنند،
و عروسانتان مرتکب زنا میشوند.
14من دختران شما را آنگاه که فاحشگی میکنند
و عروسانتان را آنگاه که زنا میکنند،
مجازات نخواهم کرد؛
زیرا خودِ مردان با فاحشهها به خلوت میروند
و با روسپیانِ بتخانهها قربانی تقدیم میکنند.
آری، قومی که فهم ندارند تباه خواهند شد.
15هرچند تو ای اسرائیل فاحشگی میکنی،
مگذار یهودا تقصیرکار گردد.
به جِلجال مروید،
و به بِیتآوِن برنیایید،
و به حیات خداوند سوگند مخورید.
16بنیاسرائیل سرکشند،
بسان گاوی سرکش؛
پس آیا اکنون خداوند ایشان را
همچون برهها در مرتع وسیع خواهد چرانید؟
17اِفرایِم به بتها پیوسته است؛
او را به حال خود واگذارید.
18چون شرابشان تمام شود،
خویشتن را به فحشا میسپارند.
حکمرانان ایشان بیشرمی را
بسیار دوست میدارند.
19بادی آنان را در بالهایش فرو پیچیده است،
و از قربانیهای خویش شرمسار خواهند شد.
5
داوری بر اسرائیل
1ای کاهنان این را بشنوید،
و ای خاندان اسرائیل توجه کنید!
ای خاندان سلطنتی گوش بسپارید!
زیرا این داوری بر ضد شماست.
چراکه شما دامی گشتید در مِصفَه،
و توری گسترده بر تابور.
2عِصیانگران در کشتار طریق افراط پیمودهاند،
پس من آنان را جملگی تأدیب خواهم کرد.
3من اِفرایِم را میشناسم،
و اسرائیل از من پنهان نیست.
زیرا اکنون، ای اِفرایِم، تو تن به فاحشگی دادهای،
و اسرائیل نجس شده است.
4کارهای ایشان نمیگذارد به سوی خدای خویش بازگردند
زیرا روح فحشا در وجود ایشان است،
و خداوند را نمیشناسند.
5تکبر اسرائیل بر علیه او شهادت میدهد؛
اسرائیل و اِفرایِم در تقصیرات خویش میلغزند،
و یهودا نیز با ایشان خواهد لغزید.
6آنان با گلهها و رمههای خویش خواهند آمد
تا خداوند را بجویند،
اما او را نخواهند یافت،
زیرا خود را از ایشان دور ساخته است.
7آنان به خداوند خیانت ورزیدهاند،
زیرا فرزندان نامشروع به دنیا آوردهاند.
اکنون جشنهای ماه نو،
ایشان را با املاکشان فرو خواهد بلعید.
8در جِبعَه کَرِنا بنوازید،
و در رامَه شیپور را به صدا درآورید.
در بِیتآوِن نفیر جنگ سر دهید؛
ما از پی تو خواهیم آمد، ای بِنیامین!
9در روز تأدیب،
اِفرایِم ویران خواهد شد.
آنچه را که یقین است
در میان قبیلههای اسرائیل اعلام میکنم.
10امیران یهودا مانند کسانی گشتهاند
که مرزها را جابهجا میکنند،
پس من خشم خویش را
چون سیلاب بر ایشان خواهم ریخت.
11بر اِفرایِم ظلم رفته،
و در داوری لِه شده است،
زیرا به پیروی از چیزهای باطل*5:11 معنی واژۀ عبری کاملاً روشن نیست. مصمم است. 12از این رو من برای اِفرایِم همچون بید شدهام،
و همچون پوسیدگی برای خاندان یهودا.
13چون اِفرایِم بیماری خویش را دید
و یهودا جراحت خود را،
اِفرایِم به آشور رفت
و نزد پادشاه بزرگ فرستاد.
ولی او قادر به شفای شما نیست
و جراحتتان را علاج نتواند کرد.
14زیرا من برای اِفرایِم همچون شیر خواهم بود،
و برای خاندان یهودا همچون شیر ژیان.
من خود خواهم درید و دور خواهم شد؛
خواهم ربود و رهانندهای نخواهد بود.
15آنگاه به مکان خویش باز خواهم گشت
تا آنگاه که به تقصیر خویش اعتراف کنند،
و روی مرا بطلبند.
ایشان در مصیبت خویش،
مشتاقانه مرا خواهند جُست.
6
دعوت به توبه
1«بیایید نزد خداوند بازگردیم،
زیرا او ما را دریده است،
اما شفایمان خواهد داد؛
او ما را مجروح کرده است،
اما زخمهایمان را خواهد بست.
2پس از دو روز ما را احیا خواهد کرد،
و در روز سوّم ما را بر خواهد خیزانید،
تا در حضور او زیست کنیم.
3بیایید خداوند را بشناسیم،
و به جِدّ و جهد در پی شناخت او باشیم.
طلوع او همچون فجرْ یقین است،
و بر ما همچون باران خواهد آمد،
همچون باران بهاری که زمین را سیراب میکند.»
ناتوبهکاری اسرائیل و یهودا
4ای اِفرایِم، با تو چه کنم؟
ای یهودا، با تو چه کنم؟
محبت تو مانند ابر صبحگاهی است،
و همچون شبنم که بهزودی میگذرد.
5پس من ایشان را به واسطۀ انبیا قطعه قطعه کردم،
و به سخنان دهانم ایشان را کشتم،
و داوری من بر شما همچون نور ساطع میشود.
6زیرا محبت را میپسندم نه قربانی را،
و معرفت خدا را، بیش از قربانیهای تمامسوز.
7اما ایشان همچون آدم از عهد تجاوز کردند،
و در آنجا به من خیانت ورزیدند.
8جِلعاد شهر شرارتپیشگان است،
که اثر قدمهای آنها لکۀ خون است.
9چنانکه راهزنان به کمین مردم مینشینند،
همچنان گروه کاهنان در جادۀ شِکیم مرتکب قتل میشوند؛
بدرستی که آنان دست به اعمال قبیح میزنند.
10در خاندان اسرائیل امری هولناک دیدم؛
فحشایِ اِفرایِم در آنجاست،
و اسرائیل نجس گشته است.
11برای تو نیز ای یهودا، حصادی مقرر است،
آنگاه که سعادت را به قوم خویش بازگردانم.
7
1چون خواستم اسرائیل را شفا دهم،
گناه اِفرایِم آشکار شد
و شرارت سامِرِه هویدا گردید.
چراکه مرتکب فریب میشوند؛
دزدان برای دزدی به درون میآیند،
و راهزنان در بیرون غارت میکنند.
2اما در دل خویش نمیاندیشند
که من تمامی شرارت ایشان را یاد میدارم.
اکنون اعمالشان ایشان را احاطه میکند؛
آنها در برابر چشمان من است.
3پادشاه را به شرارت خویش شادمان میسازند،
و سروران را به دروغهای خویش.
4ایشان جملگی زناکارند،
همچون تنوری داغ،
که از سرشتن خمیر تا ور آمدنش،
نانوا را نیازی به بر هم زدن آتش آن نیست.
5در روز جشن پادشاه ما،
سروران از گرمی شراب بیمار شدند،
و او با تمسخرگران دست داد.
6در حالی که در کمین انتظار میکشند،
دلهای خود را چون تنوری آماده میکنند.
تمامی شب، دود خشم آنان بالا میرود،
و صبحگاهان همچو آتش مشتعل شعله میکشد.
7آنان جملگی بسان تنوری داغ گشتهاند،
و حکمرانان خویش را فرو میبلعند.
همۀ پادشاهان ایشان سقوط کردهاند،
و هیچیک از ایشان مرا نمیخوانند.
8اِفرایِم خود را با قومها درمیآمیزد؛
اِفرایِم قرص نانی است که برگردانیده نشده است.
9بیگانگان نیرویش را میمکند،
اما او نمیداند؛
سپیدی بر موهایش پاشیده شده است،
اما او نمیداند.
10تکبر اسرائیل علیه او شهادت میدهد،
اما ایشان به سوی یهوه خدای خویش بازگشت نمیکنند،
و با وجود این همه، او را نمیطلبند.
11اِفرایِم کبوتری را مانَد،
سادهلوح و بیفهم.
ایشان مصر را به یاری میخوانند
و به سوی آشور میروند.
12چون میروند، تور خویش را بر آنان میگسترم؛
ایشان را همچون پرندگان به زیر میافکنم،
و بر طبق آنچه به جماعتشان اعلام شد، تأدیب میکنم.
13وای بر آنان،
زیرا که از من گریزان گشتهاند!
هلاکت بر ایشان باد،
زیرا که بر من عِصیان ورزیدهاند.
میخواستم آنان را فدیه دهم،
اما علیه من دروغها گفتند.
14آنان از دل نزد من فریاد برنمیآورند،
بلکه در بسترهای خویش شیون میکنند؛
برای غَله و شراب خود را زخمی میسازند،
و بر من عِصیان میورزند.
15اگرچه من بودم که ایشان را تربیت کردم
و بازوانشان را نیرو بخشیدم،
اما آنان بر ضد من بد اندیشیدند.
16ایشان بازمیگردند، اما نه به سوی آن متعال،
و کمانی خطاکننده را مانند.
رهبرانش به سبب زبان گستاخ خود به شمشیر خواهند افتاد،
و این مایۀ ریشخند شُدنشان در سرزمین مصر خواهد بود.
8
ارتداد اسرائیل
1کَرِنا را به دهان خود بگذار!
کسی مانند عقاب بر فراز خانۀ خداوند است،
زیرا قوم، عهد مرا زیر پا نهاده
و بر شریعت من عاصی گردیدهاند.
2اسرائیل نزد من فریاد برآورده، میگویند:
«ای خدای ما، ما تو را میشناسیم.»
3اما اسرائیل آنچه را نیکوست، رد کرده است؛
پس دشمنْ او را تعقیب خواهد کرد.
4ایشان پادشاهان نصب کردند، اما نه از جانب من؛
شاهزادگان را منصوب داشتند، اما نه به تأیید من.
از نقره و طلای خویش
بتها برای خود ساختند،
تا منقطع شوند.
5ای سامِرِه، گوسالۀ تو رد شده است؛
غضب من بر ایشان افروخته گشته.
تا به کی نمیتوانند از گناه بهدور باشند؟
6زیرا این مصنوعِ اسرائیل است؛
صنعتگری آن را ساخته،
و خدا نیست.
بهیقین که گوسالۀ سامِرِه
خُرد خواهد شد.
7ایشان باد را کاشتهاند،
پس گردباد را خواهند دروید.
ساقههای گندمشان بیبار است
و آرد از آن حاصل نخواهد شد؛
اگر هم حاصل میشد
بیگانگان آن را فرو میبلعیدند.
8اسرائیل بلعیده شده است،
و اکنون در میان قومها
همچون ظرفی بیمصرف است.
9زیرا ایشان به آشور رفتهاند،
همچون خَر وحشیِ سرگردان در تنهایی؛
آری، اِفرایِم عاشقان اجیر کرده است.
10هرچند خویشتن را در میان قومها فروختهاند،
من بهزودی ایشان را گرد هم خواهم آورد،
و به سبب ستم پادشاه نیرومند، رو به تحلیل خواهند نهاد.
11از آنجا که اِفرایِم مذبحهای بیشتر برای گناه ساخته است،
آنها برای وی مذبحهای گناه شدهاند.
12من هزاران حکم شریعت خود را برایشان نوشتم،
اما آنها را چیزِ غریب انگاشتند.
13در خصوص تقدیم قربانیهای تقدیمی به من،
حیوانات را قربانی میکنند و گوشتشان را میخورند،
اما خداوند آنها را نمیپذیرد.
اکنون شرارت ایشان را به یاد خواهد آورد،
و گناهانشان را مجازات خواهد کرد،
و ایشان به مصر باز خواهند گشت.
14اسرائیل آفرینندۀ خود را به فراموشی سپرده،
کاخها بنا کرده است،
و یهودا بر شهرهای حصاردار خویش افزوده است.
اما من بر شهرهایش آتش خواهم فرستاد
که کاخهایش را در کام خواهد کشید.
9
مجازات اسرائیل
1ای اسرائیل، شادی مکن،
و همچون قومهای دیگر وجد منما!
زیرا تو به خدای خویش خیانت ورزیدهای؛
تو در همۀ خرمنگاهها
اجرت فاحشگی را دوست داشتهای.
2خرمنگاهها و چَرخُشتها ایشان را سیر نخواهد کرد،
و شراب تازه مأیوسشان خواهد نمود.
3در زمین خداوند باقی نخواهند ماند،
بلکه اِفرایِم به مصر باز خواهد گشت،
و در آشور طعام نجس خواهند خورد.
4هدایای ریختنیِ شرابْ تقدیم خداوند نخواهند کرد،
و قربانیهایشان او را خشنود نخواهد ساخت.
همچون خوراکِ عزا برای ایشان خواهد بود،
و هر که از آن بخورد نجس خواهد شد.
زیرا خوراک ایشان تنها برای اشتهای خودشان خواهد بود،
و به خانۀ خداوند در نخواهد آمد.
5پس در روزهای عید چه خواهید کرد،
در ایام جشنهای خداوند؟
6زیرا اینک هرچند از نابودی جان به در برند،
مصر ایشان را گرد خواهد آورد
و مِمفیس دفنشان خواهد کرد.
خزائن نقرۀ ایشان را خارها به تصرف در خواهند آورد،
و خاربوتهها در خیمههایشان خواهد رویید.
7ایام مجازات آمده،
و روزهای مکافات فرا رسیده است؛
اسرائیل این را خواهد دانست.
نبیْ احمق شده است،
و صاحبِ روح، دیوانه،
به سبب شرارت بزرگ و نفرت بسیار تو.
8نبی از جانب خدای من بر اِفرایِم دیدبانی میکند؛
اما دام صیاد بر همۀ راههایش نهاده شده،
و دشمنی در خانۀ خدایش در انتظار اوست.
9ایشان همچون ایام جِبعَه،
به عمق فساد فرو افتادهاند؛
پس او شرارت ایشان را به یاد خواهد آورد
و گناهانشان را مکافات خواهد رسانید.
10اسرائیل را همچون انگور در بیابان یافتم؛
پدران شما را چون نوبر انجیر در ابتدای موسمش دیدم.
اما چون ایشان به بَعَلفِغور آمدند،
خویشتن را وقف قباحت کردند
و مانند معشوق خویش مکروه گشتند.
11جلال اِفرایِم مانند پرندهای خواهد پرید،
و هیچ تولد یا حاملگی یا آبستنشدنی در کار نخواهد بود!
12حتی اگر فرزندان بپرورند،
داغِ تمامی آنها را بر دلشان خواهم نهاد.
براستی که وای بر ایشان
آنگاه که از ایشان دور شوم!
13اِفرایِم را دیدم که همانند صور
در چمنزار نیکو غرس شده بود؛
اما اِفرایِم فرزندانش را
به کشتارگاه بیرون خواهد آورد.
14خداوندا، بدیشان بده!
چه چیز را؟
رَحِمی سقطکننده
و سینههایی خشک.
15همۀ شرارت ایشان در جِلجال است؛
در آنجا از ایشان متنفر گشتم.
به سبب شرارت اعمالشان
ایشان را از خانۀ خود بیرون خواهم راند.
دیگر ایشان را دوست نخواهم داشت
زیرا همۀ رهبرانش یاغیاند.
16اِفرایِم خشک شده
و ریشههایش خشکیده است؛
میوه نخواهد آورد.
حتی اگر فرزندان بزایند
جگرگوشههایشان را خواهم کشت.
17خدای من ایشان را طرد خواهد کرد
زیرا به او گوش فرا ندادند؛
و در میان قومها سرگردان خواهند شد.
10
1اسرائیل تاکی برومند است
که میوه برای خویشتن میآورد.
هر چه میوهاش افزون گشت،
مذبحهای*10:1 مقصود مذبحهایی است که در بتپرستی به کار میرفت. خویش را افزون گردانید؛ و هر چه سرزمینش نیکوتر شد
ستونهای سنگی*10:1 اینها در بتپرستی به کار میرفت. را نیز نیکوتر بنا کرد. 2دل ایشان پر از ناراستی است؛
اکنون جزای تقصیرشان را متحمل خواهند شد.
خداوند*10:2 در عبری: ”او“. مذبحهای ایشان را در هم خواهد شکست و ستونهای ایشان را نابود خواهد کرد.
3بهیقین اکنون خواهند گفت:
«پادشاهی نداریم،
زیرا از خداوند نمیترسیم؛
اما اگر پادشاهی هم میداشتیم
برایمان چه میتوانست کرد؟»
4آنان سخنان بیمحتوا میگویند؛
و به سوگندهای باطلْ عهدها میبندند؛
پس داوریِ معوّج چون علفهای سمی
در شیارهای زمین خواهد رویید.
5ساکنان سامِرِه برای گوسالۀ*10:5 یا ”گوسالههای“. بِیتآوِن ترسانند، و مردمانش برای آن ماتم خواهند کرد؛
و کاهنان بتپرستِ گوساله به جهت آن فریاد برمیآورند،
به جهت جلال آن که رخت بربسته است.
6و آن بت به عنوان هدیهای برای پادشاه بزرگ
به آشور برده خواهد شد.
اِفرایِم خجل خواهد شد،
و اسرائیل از تدابیر خود شرمسار خواهد گشت.
7سامِرِه و پادشاهش نابود خواهند شد،
بسان ترکهای شناور بر سطح آب.
8مکانهای بلند آوِن، که گناه اسرائیل باشد،
ویران خواهد شد،
و خار و خس بر مذبحهایشان خواهد رویید.
آنگاه به کوهها خواهند گفت که: «ما را بپوشانید»،
و به تپهها که: «بر ما فرو افتید.»
9از ایام جِبعَه، ای اسرائیل، گناه کرده و در همان وضع باقی ماندهای.
پس آیا جنگ با شرارتپیشگان در جِبعَه بدیشان نخواهد رسید؟
10هرگاه مرا پسند آید، ایشان را تأدیب خواهم کرد
و قومها بر ضد ایشان جمع خواهند شد،
آنگاه که به سبب دو شرارت خود در بند نهاده شوند.
11اِفرایِم گوسالۀ مادهای تربیتیافته بود
که خرمنکوبی را دوست میداشت،
و من بر گردن زیبایش یوغی ننهادم؛
اما اکنون بر گردن اِفرایِم یوغ خواهم نهاد؛
یهودا باید شخم بزند،
و یعقوب زمین را برای خود شیار کند.
12برای خویشتن پارسایی بکارید،
و محبت را درو کنید؛
زمین بایرِ خود را شیار دهید،
زیرا زمان آن است که خداوند را بجویید
تا بیاید و پارسایی بر شما بباراند.
13اما شما شرارت را کاشتید،
ظلم را درو کردید،
و ثمرۀ دروغ را خوردید،
از آنجا که به راه خود اعتماد کردید
و به کثرت پهلوانان خویش؛
14پس غریو جنگ در میان قوم تو بر خواهد خاست،
و همۀ قلعههایت ویران خواهد شد؛
همانگونه که شَلمان در روز نبرد بِیتاَربیل را ویران کرد،
و مادران با فرزندانشان تکه و پاره شدند.
15به سبب شرارت عظیمت، ای بِیتئیل
با شما نیز چنین کرده خواهد شد.
به هنگام طلوع فجر
پادشاه اسرائیل یکسره هلاک خواهد شد.
11
محبت خدا به اسرائیل
1هنگامی که اسرائیل طفل بود او را دوست داشتم
و پسر خود را از مصر فرا خواندم.
2هر چه ایشان را بیشتر خواندم،
بیشتر دور شدند؛
آنان همچنان به بَعَلها قربانی تقدیم کردند
و برای تمثالهای تراشیده بخور سوزانیدند.
3من بودم که به اِفرایِم راه رفتن آموختم،
و دست او را گرفتم؛
اما ایشان درنیافتند که من شفایشان دادم.
4ایشان را به ریسمانهای عطوفت کشیدم
و به بندهای محبت هدایت کردم،
و برای ایشان چون کسی شدم که یوغ از گردنشان برمیگیرد
و خم شدم تا بدیشان خوراک دهم.
5به سرزمین مصر بازنخواهند گشت
اما آشور پادشاه ایشان خواهد بود،
زیرا از بازگشت به سوی من*11:5 عبارت ”به سوی من“ در متن عبری وجود ندارد. سر باز زدند. 6شمشیر بر شهرهایشان به چرخش در خواهد آمد،
پشتبندهای دروازههایشان را نابود خواهد کرد
و تدبیرهای ایشان را باطل خواهد ساخت.
7قوم من عزم کردهاند که از من روی بگردانند؛
پس هرچند آن متعال را بخوانند،
به هیچ روی آنان را بر نخواهد افراشت.
8ای اِفرایِم، چگونه تو را ترک کنم؟
ای اسرائیل، چگونه تو را تسلیم نمایم؟
چگونه با تو مانند اَدمَه رفتار کنم؟
چگونه تو را مانند صِبوئیم سازم؟
دل من در اندرونم منقلب شده،
و شفقت من سراسر به غَلَیان آمده است.
9حِدّت خشم خود را جاری نخواهم ساخت،
و دیگر بار اِفرایِم را هلاک نخواهم کرد.
زیرا خدا هستم و نه انسان؛
همان قدوسم که در میان شماست.
پس با غضب نخواهم آمد.
10ایشان خداوند را پیروی خواهند کرد،
و او همچون شیر غرش خواهد کرد؛
و چون بغرد
فرزندانش لرزان از مغرب خواهند آمد؛
11آنان لرزان خواهند آمد،
همچون پرندگان، از مصر،
و مانند کبوتران، از سرزمین آشور.
و ایشان را در مسکنهایشان ساکن خواهم ساخت؛
این است فرمودۀ خداوند.
12اِفرایِم مرا به دروغها احاطه کرده است
و خاندان اسرائیل به فریبها،
اما یهودا هنوز با خدا راه میرود،
و به آن قدوس وفادار است.
12
1اِفرایِم از باد تغذیه میکند،
و تمامی روز در پی باد شرقی میرود؛
دروغ و خشونت را میافزاید،
با آشور عهد میبندد،
و روغن به مصر میفرستد.
محکومیت اسرائیل و یهودا
2خداوند را بر علیه یهودا ادعایی است؛
او یعقوب را بر حسب راههایش مجازات خواهد کرد،
و او را بر وفق اعمالش سزا خواهد داد.
3او در رَحِم، پاشنۀ برادرش را گرفت،
و چون مرد شد با خدا مجاهده کرد.
4با فرشته مجاهده کرد و چیره گشت؛
گریان شد و به وی التماس نمود.
در بِیتئیل، خدا او را ملاقات کرد،
و در آنجا با ما سخن گفت،
5یهوه، خدای لشکرها،
آن که یهوه نامِ به یاد ماندنی اوست!
6«پس تو به مدد خدای خویش بازگشت نما
و محبت و عدالت را به جای آر
و پیوسته برای خدای خویش انتظار بکش.»
7اِفرایِم سوداگری است که ترازوی نامیزان به دست دارد،
و ظلم را دوست میدارد.
8میگوید:
«بهدرستی که دولتمند شدهام؛
و برای خویشتن ثروت اندوختهام؛
در همۀ دسترنجم هیچ بیانصافی یا گناه نتوان یافت.»
9اما من از سرزمین مصر یهوه خدای تو هستم؛
تو را بار دیگر همچون ایام عید،
در خیمهها ساکن خواهم ساخت.
10من با انبیا سخن گفتم،
رؤیاها را افزون ساختم،
و به واسطۀ انبیا مَثَلها آوردم.
11در جِلعاد شرارت یافت میشود،
بهدرستی که ساکنانش به بطالت گرفتار آمدهاند:
در جِلجال گاوان قربانی میکنند؛
و مذبحهای ایشان همچون تودۀ سنگ
در شیارهای زمین است.
12یعقوب به سرزمین اَرام گریخت؛
آنجا اسرائیل به جهت زنی خدمت کرد،
و به جهت زنی، گلهبانی نمود.
13خداوند اسرائیل را به دست نبی از مصر برآورد،
و به دست نبی، او را محفوظ داشت.
14اما اِفرایِم خشم او را به تلخی برانگیخت،
پس خداوندش خون او را بر سرش وا خواهد گذاشت
و اعمال ننگینش را سزا خواهد داد.
13
داوری خداوند بر اسرائیل
1آنگاه که اِفرایِم سخن میگفت، لرزه بر اندامها میافتاد؛
او در اسرائیل از منزلتی والا برخوردار بود،
اما به سبب پرستش بَعَل تقصیرکار شد و بمرد.
2اکنون ایشان بیشتر و بیشتر گناه میورزند،
و از نقرۀ خویش بتهای ریختهشده برای خود میسازند،
بتهایی که با مهارت ساخته شده،
و همگی کار دست صنعتگران است.
آنها با این بتها سخن میگویند،
و مردمانی که قربانی تقدیم میکنند،
گوسالهها را میبوسند!*13:2 معنی این قسمت از آیه کاملاً روشن نیست. 3از این رو مانند مه صبحگاهی خواهند بود
و همچون شبنمی که بهزودی میگذرد؛
مانند کاهی که در خرمنگاه بر هوا میشود،
و همچون دودی که از روزنه برمیآید.
4اما من از سرزمین مصر، یهوه خدای تو هستم؛
خدایی بهجز من نباید بشناسی،
و نه نجاتدهندهای غیر از من.
5من بودم که در بیابان بر تو التفات کردم،
در آن زمین بسیار خشک.
6اما چون چریدند، سیر شدند،
و چون سیر شدند در دل خویش مغرور گشتند،
و از این رو مرا از یاد بردند.
7پس برای ایشان همانند شیر خواهم بود
و همچون پلنگ بر سر راهشان کمین خواهم کرد.
8مانند خرسی که تولههایش را ربوده باشند
بر آنان حمله خواهم برد و سینۀ ایشان را خواهم شکافت؛
همچون شیر در آنجا ایشان را فرو خواهم بلعید،
و حیوانی وحشی آنان را خواهد درید.
9ای اسرائیل، هلاک شدی،
زیرا تو بر ضد منی که یاور تو هستم.
10پس اکنون پادشاه تو کجاست
تا تو را در همۀ شهرهایت نجات دهد؟
و داورانت کجایند که دربارۀ آنها گفتی،
«پادشاه و حاکمان به من بده»؟
11در خشم خویش، پادشاهی به تو دادم
و در غضب خویش او را برداشتم.
12تقصیر اِفرایِم انبار شده
و گناه او ذخیره گشته است.
13دردهایی چون درد زن زائو برای او آغاز شده،
اما او پسری نادان است،
زیرا در زمان لازم،
در دهانۀ رَحِم قرار نمیگیرد.
14آیا ایشان را از دست گور فدیه دهم؟
آیا آنان را از مرگ رهایی بخشم؟
ای مرگ، بلاهای تو کجاست؟
ای گور هلاکت تو کجا؟
از پشیمان شدن ابا خواهم کرد.
15هرچند او در میان برادرانش ثمر آورد،
باد شرقی از سوی خداوند خواهد آمد
و از جانب بیابان وزیدن خواهد گرفت.
منبع او بیآب خواهد شد،
چشمهاش خواهد خشکید،
و همۀ اسباب نفیس خزانۀ او غارت خواهد شد.
16سامِرِه متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد،
زیرا به خدای خویش عِصیان ورزیده است.
به شمشیر خواهند افتاد،
کودکانشان تکه و پاره خواهند شد،
زنان حاملۀ ایشان شکمپاره خواهند گشت.
14
دعوت به بازگشت
1ای اسرائیل، به سوی یَهوه خدایت بازگشت نما،
زیرا به سبب شرارت خود افتادهای.
2کلمات مناسب برگرفته،
به سوی خداوند بازگشت نما؛
او را بگو: «شرارت را به تمامی بیامرز،
و آنچه را نیکوست قبول فرما،*14:2 یا: «ما را به لطف قبول فرما». تا ثمرۀ*14:2 ترجمۀ یونانی هفتادتَنان؛ متن عبری: ”گوسالههای“. لبهایمان را تقدیمت کنیم. 3آشور ما را نجات نخواهد داد
و بر اسبان سوار نخواهیم شد،
و دیگر به کارِ دستان خود
نخواهیم گفت: ”خدای ما!“
زیرا تویی که بر یتیمان شفقت میکنی.»
4من ارتداد ایشان را شفا خواهم داد؛
و ایشان را بهرایگان دوست خواهم داشت،
زیرا غضب من از ایشان برگشته است.
5من برای اسرائیل مانند شبنم خواهم بود،
و او مانند سوسن گل خواهد آورد.
همانند سرو لبنان ریشه خواهد دوانید،
6و جوانههایش رشد خواهد کرد.
شکوه او مانند درخت زیتون
و رایحهاش همچون سرو لبنان خواهد بود.
7آنان که زیر سایهاش ساکنند باز خواهند گشت،
و مانند گندم گل خواهند داد؛
همچون مو شکوفه خواهند آورد،
و آوازۀ آنها همچون شراب لبنان خواهد بود.
8اِفرایِم را بیش از این با بتها چه کار است؟
مَنَم که او را اجابت میکنم و مراقبش هستم.
من همانند صنوبرِ همیشه سرسبزم؛
میوۀ تو از من حاصل میشود.
9هر آن که حکیم است،
بگذار این امور را درک کند؛
هر آن که فهیم است،
بگذار آنها را بداند.
زیرا راههای خداوند راست است،
و پارسایان در آنها گام برمیدارند،
اما عاصیان در آنها لغزش میخورند.
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.